De streak, mijn ervaring

Run 1

De eerste run vond plaats op vrijdag 26 augustus. De dag na thuiskomst. Een ‘losloop rondje’. Mijn nieuwe horloge testen, Raalte verkennen, gemengde gevoelens verwerken. Ik liep 5,6km in een voor mij normaal tempo (5:47 min/km). Ik kwam er bij thuiskomst achter dat mijn horloge ook mijn ‘trapfrequentie’ meet. Na Google om meer informatie te hebben gevraagd, kom ik erachter dat je cadans goed is als hij op 180 zit. 180 stappen per minuut, drie keer per seconde je ene voet voor de andere zetten. Ik deed het maar 1,35 keer per seconde, 81 keer per minuut. Bij de looptrainingen die ik heb gevolgd was ik er al op geattendeerd dat ik te grote, en dus ook te weinig, stappen zet. Ik heb er ook al aan gewerkt, maar dit zijn harde feiten. Het probleem is ernstig. Werk aan de winkel! Gelukkig mag ik morgen weer.

Run 2

Vandaag staat in het teken van de stapfrequentie verhogen. Snelheid maakt niet uit, afstand ook niet. Als ik maar constant op mijn cadans let. Niet sjok-sjok-sjok, maar tik-tik-tik is wat we willen. Het voelt vreemd, het ziet er vast ook vreemd uit. Toch hou ik het de hele 5km vol. Ik voel het in mijn bovenbenen, ik weet zeker dat ik morgen spierpijn heb. Verwachtingsvol kijk ik op mijn horloge. Trapfrequentie: 86. Ja hállo! Daar doe ik niet al die moeite voor. Maar vijf stappen extra per minuut in vergelijking met gisteren? Ik geloof er niets van. Dat horloge kan niet kloppen.

Run 3

Ik heb geen spierpijn, maar de motivatie om op de trapfrequentie te letten is weg. Vandaag ga ik voor snelheid. 5km in 26 minuten is het resultaat. Gemiddeld 11,4 km/u. De eerste kilometer is het langzaamst, maar langzamerhand (;-)) loopt de snelheid op. De laatste kilometer loop ik het snelst, in 4:52 min. (Ik kan dit op het moment van schrijven allemaal terugzien op mijn horloge, hoe geweldig is dat.) Het is dat ik mijn snelheid nog nooit zo nauwgezet en constant in de gaten heb kunnen houden, maar een kilometer rennen in minder dan 5 minuten, dat is me nog niet vaak gelukt.

Run 4

Maandag. Weer een 5km, een langzame dit keer, om bij te komen van gisteren.

Run 5

Vandaag is een rustdag. Ik wil 2km lopen, niet meer. Ik heb me namelijk laten vertellen door een of andere blogger dat je op rustdagen gerust (;-)) één mijl (1,6km) mag lopen. Toen ik eenmaal bezig was, vond ik 2km wel heel weinig. Dat is niet de moeite waard van het omkleden, stretchen van tevoren en na afloop, én van het douchen. Uiteindelijk liep ik 3,1 km, met een tempo van 6:52 min/km. Aan het begin voelde dit tempo heel onnatuurlijk, vooral in vergelijking met mijn loopje van twee dagen eerder. Doch, hoe langer ik bezig was, hoe makkelijker het langzaam lopen ging.

Run 6

Tijd voor actie! Na twee rustige dagen staat er vandaag een iets langere afstand op de planning. Het wordt iets meer dan 10km in iets minder dan een uur. Een ‘normale’ run, zo één die ik elke week wel loop. Geen bijzonderheden dus, behalve dat ik een nieuwe route ontdek. Gewoon in Raalte. Het kan nog steeds.

Wat niet normaal is op deze dag is mijn eetlust. Die is normaal gesproken al dik in orde, maar vandaag echt buiten proporties. Ik heb non stop zin om te eten. Misschien moet ik wat vaker ’s avonds gaan rennen, in de hoop dat ik dan overdag minder eet.

Run 7

Interval! Dat heb ik nog niet gedaan deze week, dus die gooien we er ook nog even in voor de variatie. Ik heb in de eerste helft van het jaar een paar keer zelfstandig een intervaltraining gedaan, volgens mijn trainingsschema voor de halve marathon. Dit vond ik nooit zo leuk, en vaak ook best zwaar. Vandaag ‘moet’ ik er aan geloven. Versnellen bij een interval houdt in dat je je normale/gemiddelde snelheid met 1 à 2 km/u verhoogd. Die gemiddelde snelheid is bij mij om en nabij 10 km/u, daarom streef ik naar een snelheid van 12 km/u bij elke interval; een tempo van 5 min/km. Ik kwam hier gemakkelijk aan, zat vaak zelfs op een tempo van 4:30 min/km. Verassend genoeg vond ik het ook erg makkelijk vol te houden. Dit smaakt naar meer!

Run 8

Muziek luisteren tijdens het lopen doe ik nooit, vandaag besloot ik dat wel eens te proberen. Niet letten op de afstand, geen aandacht voor mijn snelheid, gewoon doen wat goed voelt. Samen met Douwe Bob liep ik zo een rondje van 8,4 km, en dat was fijn. Vandaag merk ik voor het eerst dat mijn benen best moe zijn, niet zo gek na drie keer achter elkaar een relatief lange afstand/intensievere training. Morgen maar weer een ‘rustdag’ inlassen.

Run 9

Zaterdag 3 september, ik liep 2,2km in een klein kwartier. Het voelt stom, zo kort en zo langzaam lopen. Vooral de eerste kilometer is lastig, want dan heb ik nog de snelheid van de vorige keer in mijn benen.

Run 10

Still going strong! Ik had vandaag zin om ver te lopen, en wel gelijk na het opstaan. Maar in verband met de zondagse sociale ‘verplichtingen’ moest het nog even wachten. Daarom deed ik eerst een aantal plankoefeningen, jazeker, eindelijk tijd en zin gevonden voor krachtoefeningen. Zoals je misschien weet, zijn onder andere sterke buikspieren van niet te onderschatten belang voor hardlopers. Daarna kwam het brainstormen; waar ga ik lopen? Met de trein naar Zwolle en dan lopend terug viel af, dat zou misschien iets te veel van het goede worden. Met de trein naar Nijverdal en teruglopen heb ik ook overwogen, maar uiteindelijk ben ik met de auto naar Haarle gereden en heb vanaf daar twee wandelroutes gecombineerd. Een prachtige route over de Haarlerberg, langs de hei. Tot aan kilometer vijf was ik erg bezig met de afstand. Berekenen hoeveel procent ik al had gehad, hoe lang ik nog moest etc. Daarna vergat ik het. Ik genoot van de omgeving, en de kilometers vlogen voorbij. Kijk, zo hoort het. Ik had bedacht dat ik 17 a 18 kilometer ging lopen, maar toen mijn horloge 16,1 km aangaf, was de auto plotseling in zicht, geheel onverwacht. (Dit heeft iets te maken met mijn richtingsgevoel. Hoewel, dat richtingsgevoel is eigenlijk niet aanwezig bij mij, dus het bezittelijk voornaamwoord is niet helemaal op zijn plaats hier.) Daarom ben ik langs de parkeerplaats heen gelopen, heb nog een paar versnellingen gedaan, om precies op 17km te stoppen. Even rekken en strekken, en toen ik weer in de auto zat kwam het plotseling met bakken uit de hemel. Wat een timing. Dit was een perfecte invulling van de zondagmiddag, ik heb genoten.

Run 11

Mijn benen zijn moe. Ik heb geen zin. Ik ben lui vandaag. Het is mijn laatste vakantiedag, dus geen verplichtingen. Mijn appje geeft aan dat de trainingsbelasting van mijn run van gisteren ‘extreem’ is, en dat ik vier dagen hersteltijd nodig heb. Kortom: alle reden om niet te gaan. En toen… scheen de zon. 19 minuten later en 3km verder ben ik weer een tevreden mens.

Run 12

Ik heb gefaald. Vandaag begon het normale leven weer, na twee maanden ben ik weer op mijn kamertje en ik heb het eerste college van het jaar gevolgd. Ik wilde júist in Utrecht het hardlopen volhouden, maar ik heb dus gefaald. De volgende dag (dag 13) wilde ik wel gaan hardlopen, ik had mijn kleren al aan, gerekt en gestrekt, toen ik me realiseerde dat het water was afgesloten en dat ik niet zou kunnen douchen na mijn rondje. Omdat ik nog meer plannen had, heb ik mijn hardloopkleren omgewisseld voor normale kleren, en ben dus niet gegaan. Overmacht.

Conclusie: in eerste instantie wilde ik dit een week proberen. Die week ging me erg makkelijk af. Ik had het idee dat ik nog maar net was begonnen en dat ik het nog weken kon volhouden. Was het niet dat er wel wat praktische nadelen aanzitten: veel was, niet genoeg hardloopoutfits, nooit een good hair day, soms twee keer per dag douchen en geen zin om naast het hardlopen nog krachtoefeningen te doen (terwijl ik dat eigenlijk léuk vind). Ik kreeg er daarentegen wel energie voor terug. Ik vond het heerlijk om elke dag mijn hardloopschoenen aan te trekken. Het was goed voor de variatie en voor mijn creativiteit; je wilt niet elke dag hetzelfde doen, dus verzin je elke dag weer een nieuw doel, een andere uitdaging, een ander focuspunt.

In 11 dagen liep ik 71,4km in 07:07:34 uur.